Xa chegou o outono. Paseniñamente volta as nosas vidas, sin que apenas nos demos de conta. Polas mañanciñas hai que prender a luz máis cedo, e ao saire da casa vai un pouco máis de frio. Logo o outono desaparece unhas horas, o sol brila con forza e olvidamos que o vran esmoreceu.
Onte, sin decatarme, vin chegar o outono. Xa sei que hoxe é o día oficial da súa presentación, pero eu vino onte. No parque que hai ao ladiño mismo da casa. Os cogumelos foron a primeira pista, e un par de nerviosos esquíos subindo polos piñeiros arriba, a segunda e definitiva.
Onte, sin decatarme, vin chegar o outono. Xa sei que hoxe é o día oficial da súa presentación, pero eu vino onte. No parque que hai ao ladiño mismo da casa. Os cogumelos foron a primeira pista, e un par de nerviosos esquíos subindo polos piñeiros arriba, a segunda e definitiva.
No hay comentarios:
Publicar un comentario