04 mayo 2008

Celso Emilio Ferreiro

Xaneiro, 1972 II


Cando quero vivir
digo Moraima.
Digo Moraima
cando semento a espranza.
Digo Moraima
e ponse azul a alba.

Cando quero soñar
digo Moraima.
Digo Moraima
cando é noite pechada.
Digo Moraima
e ponse a luz en marcha.

Cando quero chorar
digo Moraima.
Digo Moraima
cando a anguria me abafa.
Digo Moraima
e ponse a mar en calma.

Cando quero surrir
digo Moraima.
Digo Moraima
cando a mañá é crara.
Digo Moraima
e ponse a tarde mansa.

Cando quero morrer
non digo nada.
E mátame o silencio
de non dicir Moraima.

Celso Emilio Ferreiro

Nota: He puesto el poema que Celso Emilio escribió para su mujer. Yo lo he escuchado musicado, en la voz de una artista gallega llamada Pilocha, y es simplemente maravillosa. Siento mucho no haberla encontrado.

3 comentarios:

raindrop dijo...

uf! has tenido un finde-puenteado de lo más activo en tu blog :D

citas, poemas, música, efemérides,... todo muy bueno

un beso pa'ti

Pilar dijo...

El secreto está en la masa...jajaja.
Bueno, en realidad yo no hice puente, así que la cosa no tiene mucho mérito.
De todas formas si que ha sido un maravilloso fin de semana. El poema que dejé de Celso E.Ferreiro, en su versión cantada, hubiera sido una maravillosa banda sonora para la caminata que me pegué en las Fragas do Eume. Fueron cinco horas metida en plena Naturaleza (con mayúsculas), sintiéndome en un mundo de ensueño.

Raindrop, si puedes, abandona por un día la Red, invita a alguna persona amiga y haz alguna ruta por esa Fraga.

No es que te lo aconseje, que sí, sinó que me encantaría que pudieras sentir un montón de cosas bonitas y sencillas como las que yo sentí ese sábado: tranquilidad, paz, alegría, disfrutar de una flora increíble, incluso una pequeña aventura cuando la noche se nos echó encima....simplemente maravilloso. Me encantaría que tu también pudieras disfrutarlo.

Un biquiño

Nota: esto siempre y cuando te guste el tema, que a lo mejor prefieres ver la tv... ;-)

raindrop dijo...

¡qué va! (para empezar, no tengo tv en casa)
Estoy enamorado de la Fraga del Eume. Y darme un paseo por los kilómetros de camino que separan Pontedeume del monasterio de Caaveiro fue un bonito experimento que una vez (hace ya muchoa años) hice con amigos y al que me he enganchado con el tiempo.
Incluso me he llegado a leer libros en el camino (leyendo, caminando).
Me gusta en todas las estaciones, pero en primavera es como patearse la nirvana :D

besos