Día das Letras Galegas

Hoxe é 17 de maio, e desde fai varias décadas celébrase nesta data o Día das Letras Galegas, prá honrar e homenaxear a nosa lingua galega.

Este ano adícase a data a Xosé María Álvarez Blázquez Hei de confesar que non coñecía a este señor, pero polo que vín ata o de agora, dende logo foi polifacético.

Bueno, e como o movemento se demostra andando, aquí deixo dous exemplos; o primeiro entra dentro dun poemario adicado a rapaciños novos, mentres que o segundo xa se trata de poesía máis convencional.

Roseira do teu mencer
Polo laranxal

Polo laranxal
tres avelaíñas andan a voar,
unha, dúas, tres,
de présa que voan, vense e non se ven.

Polo laranxal
tres avelaíñas andan a chuchar,
unha, dúas, tres,
de tánto que chuchan, borrachas de mel.

¡Caídas no chan,
tres avelaíñas polo laranxal!

Canle Segredo
O Ácio

¿Cánto dera eu agora por un ácio
daqueles que collíamos a furto
das parras encostadas
nas roíñas de Dona Mariquita!

Ácios de uvas douradas, brancas, mouras,
ateigadas de zumes e lembranzas,
que unha man silandeira
-a man do tempo-
nos puña cada outono diante os ollos
abertos á cobiza. ¡Ai, Deus, quén dera!

Qué dera agora, niste van pechado,
onde morren os libros
un pouco a cada intre no meu peito,
un ácio... Ben sabedes: ¡unha pinga
de terra feita mel, de terra terra,
nos beizos apertados dun neniño!

E tornar a sentir a leda anguria
aquila que nos daba, cando a noite
viña pousando amodo,
con fuxidías sombras de paxaros,
nas roíñas de Dona Mariquita.

(Isto estóu a querer, mentres cavilo
nun cativo que durme
xa pra sempre perdido no meu peito.)

¡Cánto dera eu agora por un ácio
que me levase cara o tempo morto!.